«Πες μου τη σχέση σου με τον πόνο και θα σου πω ποιος είσαι»
-Ερνστ Γιούνγκερ
"Αυτή η μικροφυσική της πολλαπλής επέκτασης των αντιθέσεων και των αδιεξόδων , αποσταθεροποιούν την παλιότερη βεβαιότητα των κοινωνιών, ενώ πιστοποιούν τους τριγμούς της μεταβατικής εποχής μας. Στο μεσοδιάστημα, βέβαια, δεν θα λείπουν οι «παραδοσιακοί πόλεμοι», βάναυσα σπαράγματα μετάβασης προς το «νέο κόσμο» που θέλει να αναδυθεί, πιο άγριοι και πιο πρωτόγονοι θα λέγαμε από ποτέ, στην υλική τους υπόσταση (Ουκρανία-Ρωσία, Ισραήλ-Παλαιστίνη, Αφρικανικές χώρες,κλπ.). Σε καθαρά συμβολικό επίπεδο και στο πλαίσιο μιας μακρο-ιστορικής πολιτισμικής οπτικής, αυτοί οι «γυμνοί πόλεμοι», μοιάζουν να προσπαθούν να κρατήσουν απεγνωσμένα τον «πολιτισμό» της νεωτερικής εποχής, με έναν, θα λέγαμε , βίαια παραδοσιακό τρόπο. Ενώ, με εντελώς αφαιρετική οπτική- και πέρα από τη συγκεκριμένη ανάλυση των πολέμων και τις ιδεολογικές στοιχίσεις που τροφοδοτούν- οι μάχες, τα λαγούμια και τα καταφύγια, οι επιθέσεις με ντρόουνς αλλά και με ανεμόπτερα ή αυτοσχέδιες ρουκέτες, η άμυνα στους αστικούς λαβυρίνθους των πόλεων, μοιάζει σαν να θέλουν να δηλώσουν εκ νέου με αιματηρό, «απάνθρωπο» και τραγικό τρόπο, την υλικότητα του ανθρώπου ως αντιφατική, αλλά υπαρκτή και πολυσύνθετη φύση. Συνεχίζω να υπάρχω, μέσα από το ...θάνατο, που επιβεβαιώνει αντιφατικά την υλική μου διάσταση, όπως ο ψυχικά άρρωστος ή ο τοξικομανής όταν πληγώνεται, όταν αυτοτραυματίζεται για να νιώσει μέσω του πόνου το σώμα του, αλλά και να ξεχάσει τον ψυχικό πόνο, το τραύμα και την απόγνωση, όταν το κενό ως νόημα «αδειάζει» την ανθρώπινη συνείδηση και ύπαρξη"
-Δημήτρης Ν. Γιαννάτος, "Η «κανονικοποίηση» των κρίσεων: Σκέψεις κοινωνιολογίας και δομικής ψυχολογίας στη σύχρονη εποχή", σελ. 24-5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου