Στο παρόν κείμενο παραθέτουμε αποσπάσματα από το βιβλίο "Voice of Hezbollah", το οποίο αποτελείται από ομιλίες και συνεντεύξεις του Νασράλλα. Τα συγκεκριμένα κομμάτια αποτελούν ένα καλό δείγμα από τις απόψεις που πρέσβευε ο μουσουλμάνος ηγέτης του Λιβάνου:
"Θα ανέχονταν οι Χριστιανοί όσα που έκαναν μερικοί από αυτούς στον Λίβανο; Θα ανέχονταν και οι Μουσουλμάνοι όσα έκαναν μερικοί δικοί τους;
Καλούμε όλους να προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να συμφωνήσουν σε ένα μοντέλο για τη διακυβέρνηση του Λιβάνου και είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε και να αλληλεπιδράσουμε με οποιαδήποτε φόρμουλα για την οποία θα υπάρξει συμφωνία. Θα συμφωνήσουμε να συμμετάσχουμε σε αυτήν τη φόρμουλα εάν βοηθά περαιτέρω τα συμφέροντα του λαού.
Όχι, ο σεχταρισμός δεν είναι η εναλλακτική λύση σε έναν κοσμικό χαρακτήρα που αφαιρεί τη θρησκεία από το προσκήνιο - λες και το πρόβλημα του Λιβάνου αυτή τη στιγμή σχετίζεται απλά με τα δικαστήρια θρησκευτικού γάμου και η αντικατάστασή τους από αστικά δικαστήρια θα προωθήσει την ανάπτυξη της χώρας-. Ακόμα και με τη θρησκευτική έννοια, έχουμε πολλές πεποιθήσεις (...) όταν ο Ιμάμης Αλί στάλθηκε στην Αίγυπτο ως κυβερνήτης, του δόθηκε η διαθήκη του Μαλέκ αλ-Ασταρί. Αυτή η διαθήκη διευκρινίζει την έννοια του μη σεκταριστικού πολιτικού Ισλάμ και λέει, μεταξύ άλλων, «Μην κυβερνάς σαν άγρια τίγρη που επιτίθεται στην τροφή της, γιατί υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: είτε ομόθρησκος αδελφός σου, είτε εκ φύσεως ίσος με εσένα ».
Η ισλαμική μη σεχταριστική ιδεολογία πιστεύει σε έναν κοινό παρονομαστή μεταξύ των ανθρώπων, είτε στη θρησκεία είτε στην ανθρωπότητα."
"Δεν πρέπει να κρίνουμε το Ισλάμ με βάση τους Φατιμίδες και τους Μαμελούκους… δείτε τι έκαναν οι Μαμελούκοι στους Σιίτες του Τζμπέιλ και του Κεσερουάν! Όχι, δεν πρέπει να κρίνουμε το Ισλάμ με αυτή τη βάση.
Φαινομενικά, με βάση το πώς εξελίσσεται η συζήτηση, οι Χριστιανοί ήθελαν να τους αναγνωρίσουν οι Μουσουλμάνοι το δικαίωμά τους να συμμετέχουν στην εξουσία. Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα δεν ήταν ακριβώς έτσι. Οι Μουσουλμάνοι ήταν αυτοί που απαίτησαν το δικαίωμα να συμμετέχουν στην εξουσία, και ενώ ορισμένοι Χριστιανοί ηγέτες απάντησαν θετικά, άλλοι ήθελαν προνόμια χωρίς να το διαπραγματευτούν. Σε αυτό το σημείο, παραμένει γεγονός ότι ο Λίβανος είναι η πατρίδα όλου του λιβανέζικου λαού, και οι άνθρωποί του επιλέγουν να συνυπάρχουν. Ας ανακαλύψουμε, λοιπόν, ποιοί πραγματικά εκπροσωπούν αυτόν τον λαό, και στη συνέχεια ας τους βοηθήσουμε να ξεκινήσουν έναν διάλογο, για να καταλήξουν στην καλύτερη φόρμουλα για τη διακυβέρνηση της χώρας."
"Είμαστε ισλαμικό κόμμα επειδή ακολουθούμε μια ισλαμική ιδεολογία. Οτιδήποτε συμβαίνει στην ισλαμικό και αραβικό κόσμο μας αφορά, επειδή είμαστε μέρος αυτού του κόσμου. Υπό αυτή την έννοια, είμαστε ένα ισλαμικό κόμμα. Αλλά είμαστε επίσης ένα λιβανέζικο κόμμα όσον αφορά την οργανωτική μας δομή. Τα μέλη του κόμματός μας είναι Λιβανέζοι και ο Λίβανος είναι το σπίτι στο οποίο ζούμε και για το οποίο αγωνιζόμαστε. Εδώ πρέπει να δώσουμε μια διευκρίνιση: είμαστε ένα μη σεχταριστικό ισλαμικό κόμμα και είμαστε ένα λιβανέζικο κόμμα που δεν είναι απομονωμένο εντός των συνόρων αυτής της χώρας."
"Η σχέση μας με το Ιράν δεν είναι οργανωτική με τη συνήθη έννοια. Το Ιράν είναι ένα ισλαμικό κράτος, και ως εκ τούτου πιστεύει στο Ισλάμ και εργάζεται για την εφαρμογή του. Ως ισλαμικό κίνημα, σεβόμαστε κάθε καθεστώς που υποστηρίζει το Ισλάμ και τον αγώνα ενάντια στον ισραηλινό εχθρό, που είναι ο κεντρικός μας σκοπός. Εμείς στον Λίβανο ζούμε αυτόν τον αγώνα και παλεύουμε ενάντια στην κατοχή. Έτσι, βλέπουμε στο Ιράν τόσο το κράτος που κυβερνάται από το Ισλάμ όσο και το κράτος που υποστηρίζει τους Μουσουλμάνους, τους Άραβες και τους Παλαιστίνιους. Ωστόσο, στη σχέση μας με το Ιράν κάνουμε διάκριση μεταξύ δύο θέσεων: αυτής του καθεστώτος και αυτής της θρησκευτικής αναφοράς. Η σχέση μας με το καθεστώς είναι σχέση συνεργασίας, καθώς έχουμε πολλούς φίλους εκ των στελεχών του και επικοινωνούμε μαζί τους. Αλλά το καθεστώς δεν αποτελεί για εμάς πολιτική και θρησκευτική αναφορά. Είμαστε ένα εντελώς ανεξάρτητο κίνημα από το πολιτικό καθεστώς στο Ιράν.
Υπάρχει μια άλλη θέση στο Ιράν, η οποία είναι αυτή της θρησκευτικής αρχής της οποίας ο υψηλός βαθμός και η επιρροή παρέχουν μια θρησκευτικά θεμελιωμένη νομιμοποίηση στον αγώνα μας. Όσον αφορά τη σχέση μας με άλλες ισλαμικές οργανώσεις και κινήματα, έχουμε σχέσεις και συμφωνίες με αρκετά από αυτά. Υπάρχει, για παράδειγμα, μια σχέση με τα ισλαμικά κινήματα στην Παλαιστίνη -Χαμάς και Ισλαμική Τζιχάντ - και με το Εθνικό Ισλαμικό Μέτωπο στο Σουδάν. Έχουμε επίσης γνωριμία με ισλαμικά κινήματα στο Αφγανιστάν. Αλλά λόγω της φύσης του χώρου μας και του αγώνα, αυτές οι σχέσεις δεν έχουν αναπτυχθεί σε επίπεδο συντονισμού και συμμαχίας. Μπορούμε σίγουρα να πούμε ότι μοιραζόμαστε κοινές ανησυχίες και συμπονούμε ο ένας τον άλλον."
"Βεβαίως, η στάση μας απέναντι στο Ισραήλ δεν είναι στάση απέναντι στους Εβραίους ή τον Ιουδαϊσμό. Δεδομένου ότι η Δύση δεν θέλει να καταλάβει ότι η Χεζμπολάχ είναι κάτι άλλο από ένα ακριβές αντίγραφο του Ιράν, ας εξετάσουμε τη στάση του Ιράν απέναντι στους Εβραίους. Απολαμβάνουν εκεί όλα τα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά τους δικαιώματα, επειδή είναι πολίτες και έχουν και εκπροσώπους στην νομοθετική εξουσία. Έτσι, ο πόλεμός μας δεν είναι εναντίον του Ιουδαϊσμού ή των Εβραίων, αλλά εναντίον του Σιωνισμού, που δημιούργησε το φυλετικό κράτος στο Ισραήλ.
Ας [είμαστε σαφείς] ότι η ισλαμική διανόηση και η θρησκεία σε όλη την ισλαμική ιστορία δεν έχουν θέσει ποτέ τα θεμέλια για μια εχθρική στάση απέναντι στον Ιουδαϊσμό και τους Εβραίους εν γένει. Ο πόλεμος μας κατά του Ισραήλ είναι ένας πόλεμος ενάντια στον Σιωνισμό και τα σχέδιά του, και όχι ενάντια στον Ιουδαϊσμό ως θρησκεία ή ενάντια στους πιστούς αυτής της θρησκείας."
