"Το φτερό μου είναι έτοιμο να πετάξει
ευχαρίστως θα επέστρεφα
γιατί κι αν έμενα για τον ζώντα χρόνο
θα είχα ελάχιστη τύχη."
-Gershom Scholem, "Χαιρετισμός του Αγγέλου"
Υπάρχει ένας πίνακας του Klee που ονομάζεται "Angelus novus". Aπεικονίζει έναν άγγελο που μοιάζει έτοιμος ν᾽απομακρυνθεί από κάτι στο οποίο έχει προσηλωμένο το βλέμμα. Τα μάτια του είναι γουρλωμένα, έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό, τα φτερά του είναι απλωμένα. Έτσι πρέπει να μοιάζει ο άγγελος της ιστορίας. Έχει το πρόσωπο στραμμένο προς το παρελθόν. Ό,τι σ’ εμάς εμφανίζεται ως αλυσίδα συμβάντων αυτός το βλέπει ως μια μοναδική καταστροφή που σωρεύει ακατάπαυστα ερείπια επί ερειπίων και του τα ρίχνει στα πόδια. Ο άγγελος θα ήθελε να σταθεί, ν᾽ αναστήσει τους νεκρούς και να επανενώσει τα συντρίμμια. Αλλά μία καταιγίδα φυσά από τον Παράδεισο που έχει παγιδευτεί στα φτερά του και είναι τόσο ισχυρή που ο άγγελος δεν μπορεί πια να τα κλείσει. Η καταιγίδα τον σπρώχνει ασυγκράτητα στο μέλλον, στο οποίο έχει στραμμένα τα νώτα, ενώ μπροστά του ο σωρός των ερειπίων μεγαλώνει ώς τον ουρανό. Ό,τι ονομάζουμε «πρόοδο» είναι αυτή ακριβώς η καταιγίδα.
-Walter Benjamin, "Για την έννοια της ιστορίας"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου