Σαν σήμερα έγινε η ιστορική συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων, για την πολύ δίκαιη πρόταση να αναγνωριστούν όλες οι οργανώσεις και όλα τα πρόσωπα που συμμετείχαν στην Εθνική Αντίσταση την περίοδο της γερμανικής ναζιστικής κατοχής. Η τότε κυβέρνηση του Αντρέα Παπανδρέου υπήρξε βασικός εισηγητής της συγκεκριμένης πρότασης, και ασχέτως της γνώμης μας για το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας στη ρίζα του και όχι μόνο στα επιμέρους κομμάτια του, ήταν πολύ σημαντικό να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια. Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία ήταν μια πολύ αξιέπαινη πράξη στη σφαίρα του πολιτικού, ώστε να περάσει στο κοινωνικό σύνολο το μήνυμα της υπέρβασης των κατάλοιπων από το Διχασμό και από τον Εμφύλιο, που μόνο έβλαψαν και ποτέ δεν ωφέλησαν την Ελλάδα. Αξίζει να γίνει ειδική αναφορά στην στάση του τότε πολιτικού της δεξιάς Αβέροφ-Τοσίτσα, ο οποίος με τις τοποθετήσεις του στη συγκεκριμένη συζήτηση της βουλής ενσάρκωνε όλα τα εμφυλιοπολεμικά κατάλοιπα και γι' αυτό καταψήφισε τη συγκεκριμένη πρόταση. Δυστυχώς στο λεγόμενο "πατριωτικό" και στον "εθνικιστικό" χώρο, οι περισσότεροι ξεχνούν ότι όσο έβλαψαν την εθνική συνείδηση του λαού τα "αριστερόμετρα" ενός υποτιθέμενου και ψευδεπίγραφου διεθνισμού, ακόμα περισσότερο την έβλαψαν τα πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης, τα οποία απέκλειαν αγωνιστές και τους στιγμάτιζαν ως "εχθρούς του έθνους" με αυταρχικές μεθόδους, προκαλώντας διχόνοιες αντί για φιλίες, με αποτέλεσμα η χώρα να γίνεται πιο αδύναμη και πιο εύκολη βορά για τους αδηφάγους γίγαντες του ιμπεριαλισμού και των παγκόσμιων εξουσιών. Είναι καθήκον όλων μας απέναντι στο έθνος το να θυμόμαστε κάθε χρόνο ποιοι ήταν όντως οι αγωνιστές του έθνους και λαού, πέρα από ιδεολογικές προκαταλήψεις και ότι τη μεγαλύτερη ευθύνη για τις εθνικές καταστροφές πάντα τις έφεραν οι φιλήκοοι των ξένων που αναλάμβαναν κυβερνητική έδρα και όχι αγωνιστές που μπήκαν φυλακή ή εξορίστηκαν στα ξερονήσια.
Να σημειωθεί ότι είναι εξόφθαλμα διαφορετικό το επίπεδο ομιλιών, διαλόγου και συζητήσεων στην τότε βουλή του 1982, σε σχέση με αυτή του 2025. Οριακά σαν να ακούει κανείς πανεπιστημιακό μάθημα! Παραθέτουμε και μερικά αποσπάσματα των τοποθετήσεων σε γραπτή μορφή, όπως και το σύνδεσμο του βίντεο ολόκληρης της συνεδρίασης.
Ανδρέας Παπανδρέου: "Στη δίνη του διχασμού που ακολούθησε αυτά (σ.: οι αγώνες του '40) ξεχάστηκαν. Η ιστορία διαστρεβλώθηκε! Η Ελλάδα υπήρξε η μόνη χώρα στην Ευρώπη, που δεν εκπλήρωσε μέχρι σήμερα το δικό της χρέος στην Αντίσταση, παρ΄ όλο που ήταν η μόνη χώρα που έκανε πραγματικά καθολική αντίσταση ενάντια στην Κατοχή."
Παναγιώτης Κανελλόπουλος: "Πρέπει να αναγνωριστεί η εθνική αντίσταση όλων των οργανώσεων.[...] Και το ΕΑΜ πρέπει να αναγνωριστεί. Δεν είναι νοητό να έχουν αναγνωριστεί οι άλλες οργανώσεις και να μην αναγνωρίζεται το ΕΑΜ που ήταν η μεγαλύτερη, η πιο μαζική και σαν πιο μαζική είχε τα περισσότερα θύματα, τις πιο πολλές απώλειες."
Γεώργιος Μαύρος: "Μήπως ενθυμείται ο κ. Αβέρωφ, αν το έργο του Ελευθερίου Βενιζέλου [...] το υπονόμευσε το κόμμα του οποίου την κοσμοθεωρία εκφράζει εκείνος σήμερα (σ.: το κόμμα των Εθνικοφρόνων) [...] και οδήγησε στην μεγαλύτερη συμφορά της ελληνικής ιστορίας που είναι η μικρασιατική καταστροφή;[...]Εδώ συζητούμε για την περίοδο '41-44 η οποία είναι η πιο ένδοξη της ελληνικής ιστορίας."
Γιώργος Γεννηματάς: "Ακούστηκε κι ακούγεται στεντόρεια και καθάρια η φωνή της δημοκρατίας, φωνή που έρχεται ως μια ηχώ της φωνής της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Φωνής που ακουγόταν στα βουνά και στους κάμπους της πατρίδας μας στα μαύρα χρόνια της Σκλαβιάς. Αντήχηση που δεν ήταν μόνη, που ερχόταν από πολύ παλιά. Που συγχέονταν σίγουρα με τα αλογοπέταλα του Κολοκοτρώνη από το 1821, που συγχέονταν και συγχέεται ακόμη, και συνδυάζει και ενώνεται με τα φτερωτά θούρια, μα και με την φωνή του Άρη Βελουχιώτη "στα άρματα, στα άρματα" και με το χορό... Ναι! Το χορό στο Γοργοπόταμο!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου