"Πρέπει πάντως να γίνει κατανοητό ότι η αρχή μιας σεξουαλικής εγκράτειας αυστηρής και επιμελώς ασκουμένης είναι μια επιταγή που δεν χρονολογείται ούτε από τον χριστιανισμό, βέβαια, ούτε από την όψιμη Αρχαιότητα…
Αν θέλουμε να ορίσουμε μια καταγωγή στα μεγάλα αυτά θέματα που μορφοποίησαν τη σεξουαλική ηθική μας (η απόλαυση ανήκει στον επικίνδυνο τομέα του κακού, η μονογαμική συζυγική πίστη αποτελεί υποχρέωση, σύντροφοι του ιδίου φύλου είναι καταδικαστέοι), όχι μόνο δεν πρέπει να τα αποδώσουμε σ’ αυτό το επινόημα που ονομάζουμε “ιουδαιο-χριστιανική ηθική”, αλλά κυρίως δεν πρέπει να αναζητήσουμε εκεί την αέναη λειτουργία της απαγόρευσης, ή τη διηνεκή μορφή του νόμου.
Η σεξουαλική αυστηρότητα, συστημένη πρώιμα από την ελληνική φιλοσοφία … εξαρτάται από μια ιστορία … μια ιστορία της “ηθικής”, νοούμενης ως επεξεργασία μιας μορφής σχέσης με τον εαυτό μας…"("Ιστορία της σεξουαλικότητας, τ. 2: Η χρήση των απολαύσεων", μτφρ. Γιώργος Κωνσταντινίδης, εκδ.Ράππας, σ. 287-9)
"Ο Δίων ο Προυσαεύς δείχνει πολύ αυστηρός προς την πορνεία και τον τρόπο που είναι οργανωμένη· πρώτον, διότι βλέπει σ' αυτήν μιαν "ανέραστη μορφή του έρωτα" κι ένα είδος ένωσης ξένης προς την Αφροδίτη· δεύτερον, διότι τα θύματά της είναι ανθρώπινα όντα που δεν συγκατατίθενται σ' αυτήν."("Ιστορία της σεξουαλικότητας", τ. 3 , μτφρ. Γιάννης Κρητικός, εκδ.Ράππας, σ. 189)
"Το πιο εξωφρενικό είναι ότι θεωρήσαμε όλοι πως λέγοντας Ναι στο σεξ, λέγαμε Όχι στην εξουσία."
("The History of Sexuality, Volume 1: An Introduction")
"...η σεξουαλικότητα δεν είναι αυτό το οποίο φοβάται η εξουσία. Είναι όμως αναμφίβολα αυτό διαμέσου του οποίου ασκείται η εξουσία..."
("Subjectivity and Truth")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου