" Αν μέσα στο σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο, που τοποθετεί το χρήμα πάνω απ΄ όλα, υπάρχει- πράγμα που δεν μπορούμε να το αρνηθούμε- μια χαρακτηριστική περιφρόνηση των ελίτ που καλύπτει με τη σειρά της το μίσος που εμπνέει κάθε αληθινή ανωτερότητα, είναι γιατί ο σύγχρονος κόσμος προσδίδει στις ελίτ μια πραγματικότητα, μια ύπαρξη που δεν τους ανήκει.
Αυτοί που δουλεύουν με τα χέρια τους έχουν ξεχάσει ότι έχουν μυαλό και αυτοί που δουλεύουν με το μυαλό θλίβονται γενικά νιώθοντας πως είναι κατώτεροι, όταν χρειαστεί να δουλέψουν με τα χέρια.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες ερμηνεύεται η περιφρόνηση που νιώθουν οι κομμουνιστικές μάζες για τις ελεύθερες δραστηριότητες του πνεύματος. Καθώς περιφρονεί τις πνευματικές εργασίες ο σύγχρονος κόσμος βρίσκεται σε πλήρη παρέκκλιση· μπορούμε ακόμα να πούμε πως έχασε το πνεύμα· και το πνεύμα, καθώς βρίσκεται σε ρήξη με τη ζωή έγινε με τη σειρά του άχρηστο. Αν οι ελίτ σταματήσουν να πιστεύουν στην ανωτερότητά τους, αν αποκτήσουν μια ευεργετική ταπεινότητα, αν δώσουν πάλι στο πνεύμα την αρχαία οργανική του λειτουργία, αν δείξουν τις νοητικές εργασίες κάτω από μια πλεονεκτική υλική άποψη, θα σταματήσει, σαν από θαύμα από αυτές που λέμε αμερόληπτες και ελεύθερες ο ανόητος αυτός πόλεμος ανάμεσα στις δαπανηρές εργασίες του πνεύματος και τη χειρωνακτική εργασία που δεν αξίζει αν δεν κυβερνάται από την λογική του εγκεφάλου.
Είτε το θέλουμε είτε όχι, οι ελίτ είναι αυτή η σαβούρα, αυτό το υπόγειο απόβαρο που επιτρέπει στη ζωή να διατηρεί την ιστορία της."
(Αντονέν Αρτώ, "Επαναστατικά Μηνύματα", σ. 87-88)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου