ΦΑΚΕΛΟΣ "ΠΟΙΗΣΗ": Ως πότε μοντέρνε άνθρωπε;

Ποίημα του Π.Σ., μέλους της ομάδας των Διανομέων, που συνοψίζει εξαιρετικά με την τέχνη του λόγου το εξεγερμένο πνεύμα που εκφράζει και το υπόλοιπο περιεχόμενο του ιστολόγιου, ενάντια στην παρακμή του ανθρώπινου βίου, των κοινωνιών και του πολιτισμού μας.

Ως πότε μοντέρνε άνθρωπε,

ακαμάτη κληρονόμε,

ως πότε θα είσαι σκλάβος του τσιμέντου 

και άβουλος χειριστής της μηχανής;

Είσαι μάλλον συγχωριανός μου

και συντοπίτης λόγω εποχής,

μα σε πολλά μου είσαι ξένος.

Απ' την μια σε συμπονώ, 

κι απ' την άλλη μου φαίνεσαι ένας παραλογισμός χωρίς όρια,

ένας κακομοίρης που έπελεξε να ζει σ' ένα παράλογο βάραθρο.

Εκ γεννησιμιού ναρκομανής,

μπας και η όποια ουσία σε κάνει να ξεχάσεις την φυλακή σου, 

και η όποια τελετουργία γύρω από αυτήν σε κάνει να χαρείς στην ενθύμιση των Ατλαντίδων που βούλιαξες και μπάζωσες.

Θα φας άραγε ψωμί από γερό σιτάρι;

Θα ξαναχτίσεις άραγ' εκκλησιές με καλή πέτρα;

Θα φύγει ποτέ η τοκογλυφία, 

αυτή η έχυδνα, 

απ' την ζωή σου;

Δεν σε εμπιστεύομαι και πολύ,

αλλά ελπίζω σ' εσένα.

Ελπίζω να θυμηθείς.

Να ξαναβρεις το δισκοπότηρο, 

τον χαμένο ανδρισμό και τον νού,

και να σπάσεις τα δεσμά σου.

Μακάρι να προλάβω εκείνη την στιγμή,

Ή έστω κάπως να το ξέρω ό,τι συνέβη.

Για την μαύρη επέτειο του Πραξικοπήματος

"Στο μπόι της να σηκωθεί… Τρόπος του λέγειν.

Σώπασαν τα βιολιά, σώπασαν τα λαγούτα.

Αφοπλισμένη προχωρεί γονατιστή στο χώμα."

-Μιχάλης Πιερής

Πολλά μπορούν να ειπωθούν όσον αφορά το "τίς πταίει" για το πραξικόπημα της Κύπρου που έκλεισε χτες 51 χρόνια. Πολλές και οι σκοτεινές αλήθειες γύρω από το πρόσωπο του Μακαρίου. Ωστόσο, τα όσα λέγονται ότι ήταν "χαμένη ευκαιρία" τα σχέδια του Άτσεσον και πως ο Μακάριος "κακώς δεν τα δέχτηκε", αποσιωπούν ότι αυτές οι "χαμένες ευκαιρίες" ήταν σχεδιασμοί των μεγάλων δυνάμεων που ανοίγαν το δρόμο για την διχοτόμηση. Επιπλέον, τα οπαδικά περί "άγιου" ή "δαίμονος" για τον τότε πρόεδρο και αρχιεπίσκοπο (όσο σωστή και αν είναι η όποια αρνητική άποψη), δεν βοηθούν να κατανοηθεί πραγματικά ο όλεθρος του πραξικοπήματος. Πάντα όταν πέφτουν οι στήλες του Ερμού, ακολουθεί μεγάλη καταστροφή. Και οι μεγάλες δυνάμεις ήταν παρούσες σε όλο αυτό, έχοντας ως τέλεια πιόνια τόσο τους ακροδεξιούς πραξικοπηματίες στην Κύπρο όσο και τους στρατιωτικούς δικτάτορες του Ελλαδικού χώρου. Οι εισβολείς του Αττίλα δεν κατάφεραν μαγικά να μπουν μέσα. Τους το επέτρεψε η προαναφερθείσα συνθήκη. Κανένα κάστρο δεν μπορεί να δεχτεί έτσι απλά κάποια έφοδο, αν δεν έχει προβλήματα εντός των τειχών του. Μας τα διδάσκει άλλωστε αυτά και η ιστορία του Ισπανικού Εμφυλίου. Γνωστά τα όσα είπε ο Φρανκοϊστής στρατηγός Εμίλιο Μόλα, όταν πήγαιναν τα στρατεύματα του Φράνκο να πολιορκήσουν τη Μαδρίτη, ότι εκτός από τις τέσσερις φάλαγγες στρατευμάτων που πλησίαζαν την πόλη, υπήρχε και μια "πέμπτη φάλαγγα" στο εσωτερικό της.

Η μνήμη των τραγωδιών και των μελανών σελίδων της ιστορίας ας είναι σημείο αναφοράς και τρόπος να διδαχτούμε για το παρόν.