"Ave,Elon Musk!"

Η δεύτερη θητεία Donald Trump είναι γεγονός. Ως Διανομείς Κινδύνου δεν πήραμε θέση στις εκλογές και ο αυτοκρατορικού χαρακτήρα χαιρετισμός του "μεγάλου γκουρού" Elon Musk μας δικαιώνει μάλλον ακόμα περισσότερο. Η συνεργασία του Trump με τον συγκεκριμένο ολιγάρχη αποδεικνύει ότι όχι μόνο δεν ισχύει το επιχείρημα της δεξιάς ότι ο νέος τους "Μεσσίας" θα σώσει τον κόσμο από τον κίνδυνο ενός νέου ολοκληρωτισμού, αλλά αντιθέτως θα τον ενισχύσει ως εκτελεστική εξουσία συνεργαζόμενος με έναν δισεκατομμυρίουχο που φέρει μια τεχνολογικο-δυστοπική και μετανθρωπική ατζέντα στα προτάγματά του. Και αυτού του είδους οι αντιλήψεις ιδού τί μας φέρνουν στο μυαλό:

 "Επιβεβαιώνουμε ότι η μεγαλοπρέπεια του κόσμου έχει εμπλουτιστεί με μια νέα ωραιότητα: την ωραιότητα της ταχύτητας. Ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο του οποίου η εξάτμιση κοσμείται με μεγάλους σωλήνες, σαν ερπετά με εκρηκτική ανάσα – ένα βρυχώμενο αυτοκίνητο που καλπάζει μανιασμένο είναι ωραιότερο από τη Νίκη της Σαμοθράκης.

Θέλουμε να υμνήσουμε τον άντρα που κρατάει το τιμόνι, που εκσφενδονίζει το δόρυ του πνεύματος σε όλον τον πλανήτη, σ’ όλο το μήκος της τροχιάς του.

[...]

'Ορθιοι, στην κορφή του κόσμου, εμείς για άλλη μια φορά, εκσφενδονίζουμε την πρόκλησή μας στα άστρα!"

-Φίλιπο Τομάζο Μαρινέττι, "Το μανιφέστο του Φουτουρισμού"(1909)

Και επειδή οι δεξιούληδες φίλοι μας, σχίζουν τα ιμάτιά τους επιμένοντας ότι ο τραμπισμός είναι η τροχοπέδη της λεγόμενης πολιτικώς ορθής και "αφυπνισμένης"(woke) ατζέντας και της κουλτούρας της ακύρωσης, βλέπουμε εν τέλει ότι και οι δύο πλευρές έχουν στον ίδιο βαθμό κοινά στοιχεία με το ολοκληρωτικό όραμα των φασιστών φουτουριστών. Άλλωστε η δικαιωματίστικη κουλτούρα της ακύρωσης δεν διαφέρει από το όνειρο των φουτουριστών να "ελευθερώσουν" την Ιταλία "από τα αμέτρητα μουσεία που ολόκληρη τη σκεπάζουν με νεκροταφεία". 

Είναι σταθερή η θέση μας να μην διαλέγουμε ανάμεσα σε ευνοούμενους καμίας πλευράς του μεγάλου κεφαλαίου και σε διαχειριστές της ιμπεριαλιστικής πολιτικής του κράτους των ΗΠΑ,  και οι δυστοπικές διαστάσεις που έχει πάρει ο σύγχρονος καπιταλισμός σε κάθε του απόχρωση αποδεικνύουν ακόμα περισσότερο πόσο αναγκαία είναι αυτή η στάση.

Όπως είπε και ο μεγάλος Γκυ Ντεμπόρ: "Η ενότης της αθλιότητος είναι εκείνο που κρύπτεται κάτω από τις θεαματικές αντιθέσεις." ("Η κοινωνία του θεάματος",σελ.46)

Και ένα υστερόγραφο για την χαροκαμένη μάνα Παλαιστίνη. Τιμή και δόξα στους πατριώτες που κράτησαν θερμοπύλες αντίστασης στη Γάζα. Η, επιφανειακή κατά τα άλλα, συμφωνία για κατάπαυση του πυρός, αποδεικνύει στην πραγματικότητα πόσο πολύ εφτάψυχος στην επιβίωση του ήταν ο λαός των Παλαιστινίων όλο αυτό τον καιρό, ώστε να αναγκάσει τους ισχυρούς του δυτικού κόσμου στην συγκεκριμένη απόφαση. Οι ενδεχόμενες διαφωνίες μας με τον ιδεολογικό χαρακτήρα της αντίστασης είναι δευτερεύουσες και δεν αποτελούν προτεραιότητα για τον αγώνα της επιβίωσης και της αυτονομίας του σκλαβωμένου έθνους. Δεν θα επιτρέψουμε να μας διαμορφώσει τη συνείδηση η λάσπη που έχουν ρίξει οι φιλοαμερικανικές και φιλοϊσραηλινές προπαγανδιστικές πλατφόρμες. Η αυτοδιάθεση των λαών και των εθνών δεν έχει νικηθεί οριστικά! Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

 ν

Άρης, ο εκλεκτός του Θεού

 Μοναδικός αυθεντικός εκφραστής του αγωνιστικού φρονήματος του Ελληνικού λαού σε επίπεδο ηγεσιών και ηγετών ανεδείχθη ένας απλός μα έμπειρος σε αγώνες και ψημένος στις κακουχίες και στις δοκιμασίες κομμουνιστής, ανήσυχος και ανυπόταχτος· ήταν, όμως, άνθρωπος μορφωμένος, γαλουχημένος και παιδαγωγημένος στις Ελληνορθόδοξες παραδόσεις της Πατρίδος μας: ο Θανάσης Κλάρας ή Μιζέριας, που πέρασε στην ιστορία ως Άρης Βελουχιώτης· ο ελληνόψυχος εμπνευστής, ο φωτισμένος οργανωτής, ο ακαταμάχητος καπετάνιος του Εθνικοαπελευθερωτικού Στρατού, ο θρυλικός και αήττητος πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ. Και όχι μόνον αυτό· ήταν κείνος που οργάνωσε τις αυτοδιοικούμενες τοπικές κοινότητες στις απελευθερωμένες περιοχές της Ελλάδος, που έφθασαν να καλύπτουν τα δύο τρίτα της χώρας.                                                                                                                                                                                                                                                                 

Αυτός ήταν ο εκλεκτός του Θεού, που προνόησε να τον παιδαγωγήσει και να τον εκπαιδεύσει, για να ηγηθεί ενός αγώνα που θα μπορούσε να στήσει την Ελλάδα στα πόδια της και να βάλει τους Έλληνες στον δρόμο του Θεού και της ευημερίας.

(Αρχιμανδρίτης Γερμανός Δημάκος(Πάτερ-"Ανυπόμονος"), "Στο βουνό με τον Σταυρό κοντά στον Άρη", σελ.28)

Ιων Δραγούμης- Έθνος και Κοινότητα ενάντια στο Κράτος

 Το παρακάτω απόσπασμα προέρχεται από το κείμενο του Δραγούμη με τίτλο "Μικρή Πατρίδα", που δημοσιεύτηκε στον "Νουμά" το 1908.

Όπου βρεθούνε δέκα Ρωμιοί φτειάνουν κοινότητα. Συνάζουν πρώτα χρήματα για την εκκλησιά. Άμα τη χτίσουνε φέρνουν παπά. Έπειτα και τις γυναίκες τους. Ύστερα, με τους δίσκους της εκκλησιάς, συνάζουν χρήματα και φτειάνουνε σχολειό. Τέλος φέρνουνε δάσκαλο για τα παιδιά τους ― και ν ά τ η ν η κ ο ι ν ό τ η τ α.

Πρέπει, στην Ελλάδα ναφίσουν ελεύθερα ξανά τις κοινότητες να φυτρώσουν. Με την τ ο π ι κ ή α υ τ ο δ ι ο ί κ η σ η ― όπου καθένας θα κυβερνά το χωριό του, και στο κράτος μονάχα θα πληρώνει τους φόρους, θα δίνει ό,τι μπορεί για τα μεγάλα εθνικά έργα, και θα κάνει το στρατιωτικό του ― το κράτος θα έχει καιρό να σκεφτεί και να φροντίσει για τα γενικώτερα συμφέροντα του έθνους. Και έτσι, επειδή περισσότεροι θα κυβερνούν τα χωριά τους, λιγώτεροι θα καταπιάνουνται να κυβερνήσουν το κράτος, και ίσως καλλίτεροι.

Ο   Ε λ λ η ν ι σ μ ό ς   ε ί ν α ι    μ ι α    ο ι κ ο γ έ ν ε ι α   α π ό    Ε λ λ η ν ι κ έ ς     κ ο ι ν ό τ η τ ε ς. Αυτό πρέπει να το ιδούμε ξάστερα όλοι.

Και είδες σε μιαν οικογένεια, σαν όλοι είναι γεροί και δουλεύει ο καθένας, πόση ευτυχία και πόση χαρά βασιλεύει, και τι προκοπή; Ο καθένας ξέρει τη θέση του, δε λαθεύει, και βοηθεί και τους άλλους. Κ’ είδες σ’ άλλην οικογένεια, που είναι ποιος άρρωστος, ποιος αδύνατος, και κανείς δε δουλεύει, πόση γρίνια και δυστυχία σωριάζεται; Ο καθένας ρίχνει τα λάθη στου αλλουνού τη ράχη, και δε βοηθούνται αναμεταξύ τους, και μαλώνουν ατέλειωτα.

Έτσι και το έθνος. Είναι μιαν οικογένεια από κοινότητες. Όταν οι κοινότητές του ― οι πολιτείες και τα χωριά του ― έχουν υγεία, δουλειά και προκοπή, κοίταξε πως προκόβει και το έθνος όλο. Όταν πάλε οι κοινότητές του είναι αρρωστιάρικες, και οι άνθρωποι μισοδουλεύουν, δεν είναι ευχαριστημένοι, γκρινιάζουν, παραπονιούνται, μαλλιοτραβούνται, και γίνονται κόμματα, κοίταξε το έθνος όλο πως παραλεί και στενοχωριέται και δε σαλεύει πια.

Το έθνος μας ολάκερο πάλι με κ ο ι ν ό τ η τ ε ς πρέπει να κυβερνηθεί, και μόνο με κοινότητες θα προκόψει.

Η δ ο υ λ ε ι ά θα ζωντανέψει ή θα δυναμώσει τις κοινότητες. Και άμα ζωντανέψουν και δυναμώσουν αυτές, τότε θα θεριέψει το Έ θ ν ο ς.

(Ιων Δραγούμης, "Μικρή πατρίδα" (από το ανθολόγιο του "Νουμά", σελ.140-141)