Η παρούσα δημοσίευση αποτελεί το τρίτο και τελευταίο μέρος της ελληνικής μετάφρασης στην πολυσυζητημένη συνέντευξη του αμφιλεγόμενου Ρώσου διανοητή Αλεξάντρ Ντούγκιν στον Τάκερ Κάρλσον, η οποία πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο της φετινής χρονιάς. Καλή ανάγνωση με ανοιχτή σκέψη!
Μετάφραση: Π.Σ.
Αλεξάντρ Ντούγκιν: Για παράδειγμα, αν λάβουμε υπ' όψιν μας τον άνθρωπο ως ένα "φύσει έλλογο ον",- μπορούμε πλέον, με την τεχνολογία μας, να τον παράγουμε και να δημιουργήσουμε "έλλογα όντα", να τα διασταυρώσουμε ή να τα κατασκευάσουμε- και την τεχνητή νοημοσύνη, την ισχυρή τεχνητή νοημοσύνη, ένα νευρωνικό δίκτυο και τεράστια βάση δεδομένων. Είναι ένα είδος "βασιλέως του κόσμου" θα έλεγα, που όχι μόνο μπορεί να χειραγωγήσει, αλλά και να δημιουργήσει πραγματικότητες, καθώς οι πραγματικότητες είναι απλώς εικόνες, αισθήσεις και συναισθήματα. Θεωρώ, λοιπόν, ότι ο μετανθρωπικός φουτουρισμός δεν είναι απλώς μια ρεαλιστική περιγραφή ενός πολύ εφικτού μέλλοντος, αλλά είναι και τρόπον τινά ένα πολιτικό μανιφέστο. Είναι ένας "ευσεβής πόθος", όπως και το γεγονός οτι δεν υπάρχει περιγραφή ενός φωτεινού παραδοσιακού μέλλοντος στις ταινίες. Δεν ξέρω καμία ταινία, μα καμία όμως, που να έχει παραχθεί στην Δύση, να αναφέρεται στο μέλλον με αναφορά στην επιστροφή στην παραδοσιακή ζωή, στην ευημερία, στις οικογένειες με πολλά παιδιά και από την άλλη, όλες είναι αρκετά σκιερές και μαύρες. Αν έχεις συνηθίσει να βάφεις τα πάντα μαύρα, ειδικά σε ό,τι αφορά το μέλλον, τότε αυτό το μέλλον καταφθάνει και θεωρώ αυτό είναι το γεγονός και ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή. Είτε το Μάτριξ, είτε την τεχνητή νοημοσύνη ή τον Terminator. Οπότε, η επιλογή είναι ήδη πέραν των ορίων της ανθρωπότητας και δεν πιστεύω πως όλο αυτό είναι απλά φαντασία. Είναι ενός είδους πολιτικό εγχείρημα. Και αυτό είναι εύκολο να το υποθέσουμε, γιατί έχουμε δει στις ταινίες να ακολουθούν λίγο ή πολύ πιστά αυτήν την, προοδευτική ας πούμε, ατζέντα.
Τάκερ Κάρλσον: Λοιπόν, δεν σας ρώτησα καθόλου για την Ρωσία ή την Ρωσική πολιτική. Και δεν θα το κάνω, γιατί έκρινα πως είναι αρκετά ενδιαφέρον να δω τις αντιλήψεις σας για χώρες στις οποίες δεν ζείτε, καθώς, ξέρετε, λαμβάνουμε χρήσιμες ιδέες από την οπτική των ξένων. Η τελευταία μου ερώτηση είναι η εξής. Πώς εξηγείτε το συγκεκριμένο φαινόμενο, το οποίο έπεσε στην αντίληψη μου, ότι εδώ και πάνω από 70 χρόνια, μια μερίδα ανθρώπων στην Δύση και τις Ηνωμένες Πολιτείες, φιλελεύθερων, ουσιαστικά υπερασπίστηκαν το Σοβιετικό σύστημα και τον Σταλινισμό, και μάλιστα πολλοί συμμετείχαν προσωπικά στο Σταλινικό καθεστώς, έγιναν κατάσκοποι για τον Στάλιν, τον στήριξαν στα δικά μας μέσα . Το 2000 λάτρεψαν τον Boris Yeltsin επειδή ήταν μέθυσος, αλλά την ίδια χρονιά η ηγεσία αυτής της χώρας άλλαξε και η Ρωσία έγινε ο κύριος εχθρός τους. Συνεπώς, μετά από περίπου 80 χρόνια που υπερασπίζονταν την Ρωσία, την μίσησαν. Τί συνέβη λοιπόν; Προς τί η συγκεκριμένη αλλαγή;
Α. Ν. : Πρώτον, θεωρώ ότι ο Πούτιν είναι ένας παραδοσιακός ηγέτης, που από όταν ανέλαβε την εξουσία, ξεκίνησε να απομακρύνει την χώρα μας (τη Ρωσία) από την παγκόσμια επιρροή και να αντικρούει την παγκόσμια προοδευτική ατζέντα. Οι ίδιοι άνθρωποι που στήριξαν την Σοβιετική Ένωση ήταν και παραμένουν προοδευτικοί. Συνεπώς, αισθάνθηκαν ότι συνδιαλέγονται με κάποιον που δεν συμμερίζεται αυτήν την προοδευτική ατζέντα, και όπου προσπάθησε με επιτυχία να επαναφέρει παραδοσιακές αξίες, όπως η εθνική κυριαρχία, ο χριστιανισμός ή η παραδοσιακή οικογένεια. Εξωτερικά, αυτό δεν ήταν από την αρχή προφανές . Όταν όμως ο Πούτιν επέμεινε όλο και περισσότερο σε αυτήν την παραδοσιακή ατζέντα, και ας πούμε, στην μοναδικότητα και την πνευματικότητα του Ρωσικού πολιτισμού ως μίας ξεχωριστής περιοχής του κόσμου, όπου είχε και ακόμη έχει ελάχιστες ομοιότητες με τους προοδευτικούς και τα ιδεώδη τους, πιστεύω ότι εκεί ανακάλυψαν και αναγνώρισαν στον Πούτιν ακριβώς αυτό που είναι, μια κατηγορία πολιτικού ηγέτη που υπερασπίζεται τις παραδοσιακές αξίες. Μόλις πρόσφατα, πριν από ένα χρόνο, ο Πούτιν έκανε διακήρυξη της πολιτικής υπεράσπισης των παραδοσιακών αξιών. Αυτό ήταν το σημείο καμπής, θα έλεγα. Ωστόσο οι παρατηρητές από το προοδευτικό στρατόπεδο στην Δύση, θεωρώ το κατάλαβαν αυτό από την αρχή της εξουσίας του και ορθώς. Επομένως, αυτό το μίσος δεν είναι απλά μια "λεπτομέρεια" ή κάποια "διάθεση".
Τ. Κ. : Δεν είναι καθόλου λεπτομέρεια. Είναι πολύ σοβαρό!
Α. Ν. : Είναι κάτι μεταφυσικό! Οπότε, αν η πρώτη σου μέριμνα και ο πρωτεύων στόχος σου, είναι να καταστρέψεις τις παραδοσιακές αξίες, την παραδοσιακή οικογένεια, τα παραδοσιακά κράτη, τις παραδοσιακές σχέσεις, τις παραδοσιακές αντιλήψεις και τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό αυτόν που έχει πυρηνικό οπλοστάσιο κιόλας, αυτό δεν είναι κάτι μικρό, καθώς αυτός που έχει τα πυρηνικά όπλα μπορεί να σταθεί υπερασπιζόμενος δυναμικά τις παραδοσιακές αξίες που εσύ θες να αποτινάξεις. Θεωρώ, από αυτή την άποψη ότι έχουν μια βάση γι' αυτήν την Ρωσοφοβία και το μίσος για τον Πούτιν. Δεν είναι λοιπόν κάτι τυχαίο. Είναι κάτι βαθύτερο από μια παράλογη αλλαγή από την Σοβιετική εγγύτητα στην Ρωσοφοβία. Αυτή είναι η εκτίμησή μου.
Τ. Κ. : Ξεκάθαρα είναι κάτι βαθύτερο. Θεωρήσαμε ότι ήταν σημαντικό για τις ιδέες σας να λάβουν τηλεοπτικό χρόνο στα Αγγλικά, στην Αμερική, απλά επειδή πιστεύουμε στην ανοικτή ανταλλαγή ιδεών. Υποθέτω ότι είμαστε φιλελεύθεροι με αυτόν τον τρόπο. Σας είμαστε λοιπόν ευγνώμονες που μας αφιερώσατε χρόνο, κύριε Ντούγκιν. Ευχαριστούμε!
Α. Ν. : Σας ευχαριστώ πολύ!
